حمایت فرزندان از والدین، نقشی اضافه بر دوش آنها است
تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۵۰۰۸۶
یک روان‌درمان‌گر تحلیلی گفت: به صورت عمومی فرزندانی که زیاد در معرض مشکل‌ها و درگیری‌های والدین هستند، در آینده دچار مشکلات روانشناختی بیشتری می‌شوند و به‌نوعی پرخاش را در حالتی متعارض نسبت‌به خود و والدین احساس می‌کنند.
میترا نوری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به جابه‌جایی نقش والدین و فرزندان، اظهار کرد: در برخی از خانواده‌ها نقش فرزندان چیزی جز فرزند بودن است، آنها به دوست والدین خود تبدیل می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: این نقش بار بزرگی بر عهده فرزندان می‌گذارد و والدین را از نقش خود جدا می‌کند، زمانی که والدین و فرزندان در نقش دوست ظاهر می‌شوند، سطح انتظارات آنها از یکدیگر متفاوت می‌شود.
این روان درمان‌گر تحلیلی تصریح کرد: والدین از فرزندان خود انتظار دارند تا مانند یک دوست به حرف‌ها و درد و دل‌های آنها گوش دهند و پا به پای احساسات آنها پیش آمده و بار عاطفی مسائل آنها را به دوش بکشند، اشک‌هایشان را پاک و با آنها همدلی کنند، درست رفتاری که والدین باید در برخورد با فرزند خود انجام می‌دهند.
وی درباره جابه‌جایی نقش والدین و فرزندان و پیامدهای منفی حاصل از این موضوع، اضافه کرد: در این جابه‌جایی نقش‌ها، هیجانات فرزندان به شدت آسیب دیده و روان آنها تحت تأثیر مسئله‌ای لطمه می‌خورد که در آن نقشی نداشته‌اند و زودتر از موعد وارد دنیای بزرگسالی می‌شوند و نسبت به همسالان خود که رشد روانی متعادلی دارند، دچار نقص خواهند شد، چرا که از دنیای آنها فاصله می‌گیرند.
مشکلات والدین، فرزندان را با مشکلات روانشناختی مواجه میکندنوری با بیان اینکه حمایت فرزندان از والدین، نقشی اضافه بر دوش آنها است که چالش‌هایی را برای فرزندان و خانواده به همراه دارد، خاطرنشان کرد: این فرزندان در موقعیتی گیج‌کننده و متعارض قرار می‌گیرند، چرا که باید پدر و مادر خود را که بزرگسال هستند، حمایت کنند و همین نقش اضافه و بزرگ آنها را دچار اضطراب می‌کند.
وی با اشاره به مشکلات روانشناختی فرزندانی که در نهاد خانواده با معضلات والدین دست و پنجه نرم می‌کنند، افزود: به صورت عمومی فرزندانی که زیاد در معرض مشکلات و درگیری‌های والدین هستند، در آینده دچار مشکلات روانشناختی بیشتری خواهند شد و به نوعی پرخاش را در حالتی متعارض نسبت به خود و والدین احساس می‌کنند، چرا که در نقش فرزند، توان حمایت کامل از والدین را ندارند و از حمایت درست والدین خود بهره‌مند نیستند.
این روان درمان‌گر تحلیلی با بیان اینکه حمایت والدین از فرزندان در جایگاه خود و در چارچوبی اصولی از جمله وظایف والدین است که باید به خوبی این وظیفه را انجام دهند،، گفت: لازم است به این نکته توجه کرد که والدین می‌توانند رفتار دوستانه با فرزندان خود داشته باشند، اما نباید دوست صمیمی فرزندان خود باشند، چرا که میان این دو تفاوت اساسی وجود دارد.
کد خبر 642188منبع: ایمنا
کلیدواژه: مشاوره و امور روانشناختی مداخلات روانشناختی رفتار والدين والدين روابط کودکان و والدین اختلال پرخاشگری پرخاشگری کودکان پرخاشگری خانواده شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق مشکلات روان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۵۰۰۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
والدین با استقلال‌طلبی نوجوانان مواجهه منفی نداشته باشند
ایسنا/قزوین یک روانشناس گفت: استقلال‌طلبی نوجوانان با جملاتی چون من بزرگ شدم یا با من مثل بچه‌ها رفتار نکنید، ظاهر می‌شود و متأسفانه والدین در برابر استقلال‌طلبی فرزند خود جنگ قدرت به راه می‌اندازند. به والدین توصیه می‌کنم در برابر ویژگی استقلال‌طلبی به فرزند خود فشار وارد نکنند چراکه درنهایت این رفتار والدین باعث باخت آنان می‌شود و شرایط را بحرانی می‌کند.
فاطمه نوری در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: دوران نوجوانی حدفاصل بین کودکی و بزرگسالی و فرصت آماده شدن برای تغییر است، تفاوت‌هایی بین دوران کودکی و نوجوانی وجود دارد و خانواده‌ها به همین دلیل که فرزندانشان به‌اصطلاح از دوره «دختر خوب» و «پسر خوب» به‌یکباره پا به دوران نوجوانی و دنیای جدیدی می‌گذارند دچار مشکل و استرس می‌شوند.
وی افزود: پیش‌نوجوانی از ۱۰ تا ۱۱ سالگی شروع می‌شود و در این سن نشانه‌هایی نوجوانی همچون رویش موی زیر بغل ظاهر می‌شود، مرحله دوم نوجوانی اولیه بین ۱۱ تا ۱۳ سالگی است که از آن به‌عنوان آغاز نوجوانی یاد می‌شود و بیشتر والدین در این سن با نوجوان خود با مشکل مواجه می‌شوند، نوجوانی میانی هم بین ۱۴ تا ۱۶ سالگی است که نوجوان در این سن ارتباط بیشتری با همسالان خود دارد و شروع به دور شدن از خانه و خانواده می‌کند.
این روانشناس تصریح کرد: پایان نوجوانی از سن ۱۷ سالگی به بالا رقم می‌خورد اما مشکل دیگری که در دوران نوجوانی وجود دارد نوجوانی گسترده شده است یعنی افرادی که ۱۸ سالگی را گذرانده‌اند اما هنوز ویژگی دوره نوجوانی آنان تمام نشده و مهارت خودکنترلی و حتی قدرت تصمیم‌گیری ندارند.
وی ادامه داد: نوجوانی با بلوغ جسمانی شروع می‌شود و این اولین ویژگی در تمامی نوجوانان است، در این شرایط هورمون مغز و بدن در حال تغییر است تا فرد در آینده تولیدمثل کند و بتواند به‌عنوان یک فرد مستقل به زندگی خود ادامه دهد.
نوری بیان کرد: پسران معمولاً بین ۱۱ تا ۱۶ سالگی اما دختران زودتر به بلوغ می‌رسند، باور غلطی وجود دارد که دختران چون زودتر به بلوغ می‌رسند پس رشد عقلانی بیشتری دارند اما این باور کاملاً غلط است اگرچه بلوغ دختران زودتر شروع می‌شود اما پسران خود را به رشد عقلی برابر می‌رسانند.
وی خاطرنشان کرد: ویژگی دوم نوجوانی تمایل رابطه با همسالان و عدم شرکت در جمع و میهمانی‌ها است و همین موضوع سبب می‌شود تمایل به ارتباط با جنس مخالف در نوجوان افزایش پیدا کند، همه این موارد از ویژگی‌های طبیعی و به‌هنجار دوره نوجوانی است اما خانواده‌ها می‌توانند با به‌کارگیری راهکارهایی چون پیش‌آگاهی دادن در خصوص دوره بلوغ به فرزندان خود، پیامدهای منفی این ویژگی‌های طبیعی را کاهش دهند.
اهمیت پرورش استعداد در کودکی
این روانشناس تصریح کرد: برای جلوگیری از پیامدهای منفی ویژگی‌های طبیعی دوره نوجوانی، والدین می‌توانند استعدادهای فرزند خود را در دوره کودکی پرورش دهند و با آشنایان و بستگان ارتباط داشته باشند چراکه تحقیقات نشان داده خانواده‌هایی که از دوران کودکی فرزند خود در جمع بستگان شرکت می‌دهند در نوجوانی فرزندانشان مشکلات کمتری را تجربه می‌کنند.
وی در خصوص راهکارهایی برای کاهش جنبه‌های منفی دوره نوجوانی بیان کرد: مواردی همچون تشویق نوجوان، انتقاد نکردن بیش‌ازحد، اهمیت دادن به نظرات او و مشارکت دادن می‌تواند جنبه‌های منفی دوره‌های نوجوانی را کاهش دهد.
نوری اظهار کرد: یکی دیگر از ویژگی‌های دوره نوجوان هیجان‌طلبی و استقلال‌طلبی است به همین دلیل ممکن است نوجوان دست به انتخاب و رفتارهای هیجانی بزند، والدین برای کنترل این شرایط باید برای فرزند خود وقت بگذارند، با هم به بازیگاه و طبیعت بروند چراکه این امر سبب مدیریت هیجان‌طلبی در نوجوانان می‌شود.
وی بیان کرد: استقلال‌طلبی نوجوانان با جملاتی چون من بزرگ شدم، با من مثل بچه‌ها رفتار نکنید، اینجا اتاق خودمه و من برای پوششم تصمیم می‌گیرم ظاهر می‌شود و متأسفانه والدین در برابر استقلال‌طلبی فرزند خود جنگ قدرت به راه می‌اندازند. به والدین توصیه می‌کنم در برابر ویژگی استقلال‌طلبی به فرزند خود فشار وارد نکنند چراکه درنهایت این رفتار والدین باعث باخت آنان می‌شود و شرایط را بحرانی می‌کند.
این روانشناس گفت: میل به متفاوت بودن از دیگر ویژگی‌های دوره نوجوانی است. در این دوره والدین شاهد رفتارهای پرخطری همچون سیگار کشیدن، لباس‌های عجیب پوشیدن و رانندگی و موتورسواری پرسرعت در فرزند خود هستند که در این شرایط خانواده باید فضایی چون پرورش استعدادها و ارتباط دوستانه و عمیق با فرزند را فراهم کند که این میل به متفاوت بودن به شکل مثبت بروز پیدا کند.
وی در پایان اظهار کرد: آخرین ویژگی نوجوانی تلاش نوجوان برای دستیابی به هویت شغلی، تحصیلی، عاطفی و اجتماعی است که با مواردی چون سردرگمی و بی‌هدف بودن و تغییر چندباره علایق و عادات و وسایل شخصی نمایان می‌شود، رسیدن به هویت در دوره نوجوانی و حتی تا اوایل دوره جوانی ادامه دارد و تا وقتی‌که فرد بتواند خود را پیدا کند دائماً از شاخه‌ای به شاخه دیگر می‌پرد.
انتهای پیام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت